هیدرازین شفافیتی مانند آب دارد و از نظر نقطه ی انجماد ، کشش سطحی ، چگالی و ویسکوزیته تقریبا مشابه آن رفتار می کند. با این حال بویی همانند آمونیاک دارد، بخاراتی سفید رنگ منتشر می کند و به دلیل خواص منحصر به فرد توجه های ویژه ای را به خود جلب نموده است. هیدرازین (جدا) و در حضور یک کاتالیزور و گرما گسترش می یابد و نیروی محرکه لازم برای حرکت ماهواره را تامین می کند.
برای تمیز و سالم نگه داشتن موتورها باید اطمینان حاصل نمایید محصول تهیه شده ناخالصی های کمتری در هنگام سوختن از خود به جای می گذارد. به همین دلیل ، هیدرازین تهیه شده باید از خلوص بسیار بالایی برخوردار باشد. با کنترل جریان هیدرازین از طریق شیرها ، رانش این ماده کنترل می گردد تا هیدرازین به خوبی بسوزد
حمل و نگهداری
این ترکیب در مخزن های تأیید شده به نام DOT 110 حمل می شود. این مخازن بسیار مستحکم هستند و باید در شرایط و نیروهای مختلف پارگی یا نشت نداشته باشند.
هیدرازین بسیار پایدار است و هیچ تغییری در دراز مدت در پایداری آن ایجاد نمی شود. این ماده می تواند به طور نامحدود در یک مخزن تمیز دوام یابد. به عنوان مثال این ترکیب در ماهواره های Block 1 در اواسط دهه 90 مورد استفاده قرار گرفت و هنوز هم کاملاً کار می کند و پایداری خود را حفظ نموده است. ماهواره های Iridium NEXT هرکدام 164 کیلوگرم هیدرازین و 1.5 کیلوگرم نیتروژن دارند و می توانند مخازن را تحت فشار قرار دهند تا سوخت مناسب را فراهم نمایند.
با این حال به دلیل معایب و خطرات استفاده از این ترکیب برای انسان ، دوران کاربردی آن رو به اتمام است و توجه ها به سایر سوخت ها که با نام سوخت سبز شناخته می شوند جلب گردیده است. در اروپا بهترین گزینه پیشران برای جایگزینی هیدرازین ، پیشرانه سبز با کارایی بالا (LMP-103S) – دینیتیمید آمونیوم بر پایه ی مونوپروپیلانت- ساخته شده توسط ECAPS سوئد می باشد. انتظار می رود در سال های پیش رو سوخت های سبز به طو کامل جانشین هیدرازین در سوخت ها موشکی شوند.
چگونه مارك واتنی با سوزاندن هیدرازین در یك محفظه بسته در مریخ ، آب تولید كرد؟
خوب ، او هیدرازین را برای تولید آب نسوزاند. واتنی باعث کاهش هیدرازین به گازهای مؤثر آن N2 و H2 نسبت به کاتالیزور ایریدیم شد. واکنش ها (از ویکی پدیا) به شرح زیر است:
3 N2H4 → 4 NH3 + N2
N2H4 → N2 + 2 H2
4 NH3 + N2H4 → 3 N2 + 8 H2
به آرامی نازل را باز کرد تا مقادیر کمی از H2 را رها کند ، وی جرقه های کوچکی ایجاد کرد (مراقب باشید که شعله ای به اندازه کافی بزرگ ایجاد نکند تا حباب را منفجر کند) تا واکنش را شروع کند.
2H2 + O2 -> 2H2O که آب است.
به عبارت ساده ، مارك واتنی هیدرازین را برای تولید H2 تجزیه كرد. او سپس H2 را با o2 ترکیب کرد تا H2O را تشکیل دهد.
هیدرازین یک تکثیر قدرتمند اما سمی است. این ماده در دمای حدود 800 درجه سانتیگراد در تماس با فلز پلاتین / ایریدیم به آمونیاک ، نیتروژن و هیدروژن توسط تعدادی از مسیرهای مختلف ممکن تجزیه می شود و انرژی ها درگیر هستند.
