نکات مهم برای افراد در معرض هیدرازین

هیدرازین یک عامل کاهنده غیرآلی، بی رنگ و بسیار سمی است که به عنوان پیشران در صنایع نظامی و هوافضا استفاده می شود. هیدرازین برای اولین بار به عنوان سوخت توسط دانشمندان آلمانی در طول جنگ جهانی دوم و علاقه مندی به استفاده از هیدرازین و آلکیل آن ساخته شد. مشتقات در طول دوره پس از جنگ شکوفا شدند. هیدرازین به عنوان یک پیشرانه قابل اعتماد و قدرتمند با خواص مایع مشابه آب مورد استفاده گسترده قرار گرفت.اگرچه این مزیت های صنعتی آن را برای استفاده در کاربردهای هوایی و موشکی خاص ایده آل می کند، هیدرازین تهدیدی برای زندگی انسان و ایمنی محیط زیست است. هیدرازین و مشتقات آن دارای خواص نوروتوکسیک هستند و به دلیل قابلیت کاهش دهنده آنها، حتی مقادیر کمی از هیدرازین می تواند باعث آسیب بافت نرم، آسیب ریوی، تشنج، کما و مرگ شود.

خطرات مواجهه شغلی با سوخت هواپیماهای جت از اواسط دهه 1950 در متون پزشکی گزارش شده است. 8 کاربرد گسترده سوخت هیدرازین و خطر ناشی از قرار گرفتن در معرض احتمالی پرسنل، مطالعات سم شناسی گسترده ای را بر روی هیدرازین و مشتقات متیله آن از اواخر انجام داد. دهه 1950 تا اواسط دهه 1980. این مطالعات به عنوان پایه ای برای اکثر توصیه های مراقبتی و درمانی برای مواجهه سمی با این ترکیبات عمل می کنند.

امروزه بیش از 45000 تن هیدرازین سالانه در سراسر جهان تولید می شود که هیدرازین، مونو متیل هیدرازین (MMH) و 1،1-دی متیل هیدرازین (دی متیل هیدرازین نامتقارن، UDMH) متداول ترین سوخت های پیشران هستند. در واحدهای برق اضطراری General Dynamics F-16 Falcon و Lockheed U-2  EPU ، راکت‌های Space Super Draco و تعداد بیشماری رانشگرهای مانور مداری فضاپیماها.

خوشبختانه، به دلیل مقررات ایمنی مؤثر آژانس‌های نظامی و صنعتی، چند مورد گزارش شده از قرار گرفتن در معرض حاد هیدرازین در انسان. در نتیجه، شواهد مربوط به مکانیسم های سمیت هیدرازین و درمان ها عمدتاً بر اساس مطالعات حیوانی یا گزارش های موردی جداگانه است. در این بررسی سیستماتیک، ادبیات مربوطه در مورد اثرات سمی پیشرانه های مبتنی بر هیدرازین و گزینه های درمانی موجود برای ارائه دهندگان پزشکی نظامی و صنعتی مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. تاکید بر مواجهه حاد شغلی با این ترکیبات در محیط نظامی و هوافضا خواهد بود.

نتایج

مواجهه حاد سمی با هیدرازین و مشتقات آن نادر است. گزارش های موردی کمی از قرار گرفتن در معرض سم حاد در انسان وجود دارد و داده ها عمدتاً بر اساس مطالعات  میدانی است. جستجوی اولیه 741 مقاله، نسخه خطی و گزارش های دولتی را شناسایی کرد. پس از غربالگری برای واجد شرایط بودن، 51 مورد در این بررسی قرار گرفتند. هشت مقاله مواجهه حاد با پیشرانه هیدرازین را در انسان گزارش کردند و 14 مقاله دیگر اطلاعات مربوط به حیوانات را گزارش کردند.

نتیجه گیری

قرار گرفتن در معرض مقادیر کمی هیدرازین و مشتقات آن می تواند باعث آسیب قابل توجه بافت نرم، آسیب ریوی، تشنج، کما و مرگ شود. تظاهرات عصبی می تواند بر اساس ترکیب و دوز مواجهه متفاوت باشد. آلودگی زدایی بسیار مهم است زیرا درمان عمدتاً حمایتی است. دوز بالا پیریدوکسین داخل وریدی به عنوان درمانی برای سمیت عصبی مرتبط با هیدرازین پیشنهاد شده است، اما این توصیه بر اساس داده های انسانی محدود است. علی‌رغم تلاش‌های تحقیقاتی اخیر برای تولید جایگزین‌های سمی کمتر برای سوخت هیدرازین، احتمالاً به نقش خود در صنایع نظامی و هوانوردی ادامه خواهد داد. پزشکان هوافضا و نظامی باید از سمیت مرتبط با قرار گرفتن در معرض هیدرازین آگاه باشند و برای درمان سمیت هیدرازین در جمعیت های در معرض خطر آماده باشند.